Ολοκλήρωση αποστολής Ρουμανίας – Ουκρανίας

Η καθημερινότητα δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις ανατροπές της, όμορφες ή άσχημες. Η ομάδα μας δημιουργήθηκε για να μπορεί να προσφέρει το περισσότερο δυνατό ώστε αυτό το άσχημο να το κάνει έστω και λίγο πιο όμορφο.

Πριν από λίγες ήμερες ολοκληρώθηκε η αποστολή μας στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας έπειτα από 34 ημέρες. Η απόφαση να σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους πάρθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη και χάρη στους εθελοντές μας αλλά και στην δική σας άμεση ανταπόκριση μέσα σε μια εβδομάδα, οργανώθηκε το ταξίδι.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Ανδριάννα (υπεύθυνη του camp) στην Ρουμανία για την καθοδήγηση και την υποστήριξη της.

Επίσης ευχαριστούμε τους…

ΑΦΟΙ Μεταξά

@avinoil.greece

@kfc_gr

@attikilesxi4x4

@etcoutdoor.gr

@jumpoutgr

Mud nomads atv club Greece

@monastiraki_social_kitchen Βαγγέλης Ριζος (συνεργείο αυτοκινήτων)

@printshirt2008

@groupama_asfalistiki

@dim-tires (Ελαστικά Δημητρακόπουλος )

Για την πολύτιμη προσφορά τους.

Για ακόμη μια φόρα μέσα από την καρδιά μας ευχαριστούμε τον κάθε ένα από εσάς ξεχωριστά που είστε στο πλευρό μας και στηρίζετε με όποιο τρόπο μπορείτε τις δράσεις μας.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, έτσι κλείνουμε αυτό το κείμενο και αφήνουμε τον Σπύρο, επικεφαλής της αποστολής μας να μοιραστεί μαζί σας τις σκέψεις του. Από όλη την ομάδα του The Love Van, ευχαριστούμε.

16 Απριλίου 2022

Πάνε δυο μέρες από όταν η αποστολή μας γύρισε στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί εικόνες, ιστορίες, συναισθήματα σκέψεις. Η κούραση μετά από 34 μέρες αποστολή στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας και το ταξίδι επιστροφής με το van μας είναι μεγάλη. Μεγαλύτερη όμως είναι η ευγνωμοσύνη μας για όλες αυτές τις στιγμές, για όλους αυτούς τους ανθρώπους (εθελοντές, πρόσφυγες, εργαζόμενους μη κερδοσκοπικών οργανισμών, ένστολο προσωπικό των συνόρων,…Φίλων!) τους όποιους αξιωθήκαμε να συναντήσουμε και να συναναστραφούμε.

Εν μέσω αφιλόξενων καιρικών συνθηκών με πολλές εναλλαγές από -18°C με χιόνι σε +25°C με ήλιο και βροχή και χαλάζι, καταφέραμε να κάνουμε την φούσκα μας ένα φιλόξενο χώρο, έτοιμο να υποδεχτεί με φρέσκο, ζεστό φαγητό όποιον το είχε ανάγκη, και με μότο μας: “εδώ τρώμε όλοι” πρόσφυγες, εθελοντές, προσωπικό των συνόρων. Όλοι αγάπησαν το “φαγητό των Ελλήνων” στο “the Greek restaurant” όπως το αποκαλούσαν κι εμείς αγαπήσαμε κι εκτιμήσαμε το καλωσόρισμα τους και αμέσως το δείξαμε με την αγκαλιά μας.

Αργά ή γρήγορα στο camp προστέθηκε και η πινελιά μας και η υποδοχή των προσφυγών πήρε τον χαρακτήρα μας και αποτέλεσε οικογενειακή υπόθεση. Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ενέπνευσε πολλούς εθελοντές να δώσουν τον εαυτό τους και να τον ξεπεράσουν. 400 μερίδες κατά μέσον όρο και 3 διαφορετικά φαγητά ήταν εκεί κάθε μέρα για να διατεθούν στους ανθρώπους που κατεύθαναν από την απέναντι όχθη (Ουκρανία). Εμείς μοιραζόμασταν ένα πιάτο ζεστό φαγητό και εκείνοι μοιράζονταν την ιστορία τους σε κρύο ή ζεστή και πιστέψτε με δεν ήταν λίγες αυτές που έφθασαν στα αυτιά μας. Μάθαμε να επικοινωνούμε στην γλώσσα τους και πολύ περισσότερο χωρίς λέξεις αλλά με τα μάτια και το χαμόγελο.
Ο τίτλος τους μπορεί να ήταν πρόσφυγες, αλλά η φύση τους ήταν άνθρωποι. Και αυτός ήταν ο λόγος που βρέθηκε η ομάδα του The Love Van εκεί με τις κατσαρόλες μας να καίνε περίπου 15 ώρες την ημέρα από τις 10πμ μέχρι να καταφθάσει και το τελευταίο ferry αργά το ξημέρωμα 2πμ. Δεν είναι τυχαίο που όλες αυτές τις μέρες τρώγαμε από το φαγητό μας, αλλάζαμε συνταγές, γνωρίζαμε τόσο κόσμο, μαγειρεύαμε με διαφορετικά υλικά ενώ πέρασαν και πολλά χέρια, ζευγάρια μάτια ανθρώπων διαφορετικών και ξένων μεταξύ τους κρατώντας το καπάκι πάνω απ’τα καζάνια μας.
Και το φαγητό μας έβγαινε το ίδιο νόστιμο την κάθε μία φορά!

Το ημερολόγιο έγραφε 25η Μαρτίου και εμείς ακόμα εκεί με το χαμόγελο και την σημαία να κρέμεται ελληνική. Με ρώταγαν αν έχω λείψει απ’ το λιμάνι κι αν έχω πάρει ρεπό καμία μέρα. “Εδώ γίνεται χαμός από κόσμο, τα καταφέρνεις;” Και τους απαντούσα ότι…”τρώω από το φαγητό μας, δεν λείπει η Αγάπη. Δεν βλέπω χρώματα, έχω αχρωματοψία. Με χαιρετάνε σε γλώσσες που δεν ξέρω και μ’ αρέσει”.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αντριάνα την συνεθελόντρια μας από την Ρουμανία και το team της NGO Centras για την αμέριστη και συνεχή αρωγή στο έργο μας. Στον Στέφανο μου, στη Μαρία μου, στην Ελένη, στον Τάκη, στη Χαρά, στην Ρούλα, στον Γιώργο Μ., στην Εύα, στην Αλεξάνδρα, στον Ερμή, στον Αχιλλέα, στον Γιώργο Θ., στη Νανά, στη Μυρτώ, στη Μαρία Φ., στην Ευγενία, στην Αμάντα, στην Μαριάννα, στον Γιάννη, στην Κατερίνα Κ., στη Χριστίνα, στην Κατερίνα Σ. και σε όλους οι οποίοι προσέφεραν από μακριά, όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας και είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία για να μπορέσει να συνεχιστεί η αποστολή μας.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του The Love Van στην Αθήνα αλλά και βάση μας, η οποία διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία την αποστολή μας στα παρασκήνια, Λευτέρη, Ιωάννα, Νατάσα μας, σας ευχαριστώ πολύ για την συνεχή στήριξη και υποστήριξη.

Πάνε δυο μέρες από όταν η αποστολή μας γύρισε στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί εικόνες, ιστορίες, συναισθήματα σκέψεις. Ανέβηκα στα σύνορα οπλισμένος με την περίσσεια Αγάπης που είχα από το σπίτι μου και την καθημερινότητα μου. Προσηλωμένος στον στόχο κατάφερα να την μοιράσω με σεβασμό και χωρίς διάκριση όπου χρειάστηκε, ξέροντας πως όταν γυρίσω θα την αναπληρώσω.
Επίσης κρατάω πως η αλληλεγγύη και ένα πιάτο ζεστό φαγητό κινητοποιεί και ενώνει.
Με λίγη Αγάπη και 4 ρόδες, πας παντού!

Δικός σας
ΣπύρΤος
🎤

Υ.Γ. Αυτά για τώρα, εδώ αφήνω κι ας μην σας αφορούν, κρατώ μερικά και για μένα κι ας ποτέ μην ακουστούν. Ευχαριστώ την οικογένεια μου και όσους δεν με γνώριζαν και πίστεψαν στο έργο μας. Γιατί ήταν έργο και υπόθεση…όλων ΜΑΣ!

Συνέχεια αποστολής στα Σύνορα Ρουμανίας – Ουκρανίας

Από το βράδυ της Τρίτης βλέπαμε τις φωτιές από την Οδησσό (τί ακριβώς έγινε δεν ξέρουμε….βομβάρδισαν; μπορεί) μύριζε καμένο και την Τετάρτη ξυπνήσαμε σε ένα σκοτεινό ουρανό λόγω του καπνού.

Με τη συνοδεία ενός αστυνομικού μπορέσαμε και κατεβήκαμε στην προβλήτα, που καταφθάνουν οι Ουκρανοί για να περάσουν τα σύνορα, η οποία βρίσκεται στα 500μέτρα από το camp. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βλέπεις όλους αυτούς τους ανθρώπους με τα λιγοστά υπάρχοντα στο ένα χέρι, τα παιδιά τους και τα κατοικίδια τους στο άλλο να περιμένουν να μπουν σε ένα από τα λεωφορεία πολλές φορές με άγνωστο προορισμό. Δίπλα τους, με μεγάλη προθυμία και ευγένεια διασώστες και εθελοντές τους βοηθούν και τους καθοδηγούν.

Ο καιρός έχει αρχίσει να αλλάζει πάλι, κάτι που δυσκολεύει την αναμονή τους, ειδικά όσων περνούν τα σύνορα μετά το μεσημέρι που μπορεί να περιμένουν για πάρα πολλές ώρες, αλλά και όλους εμάς που βρισκόμαστε στο camp. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους προσφέρουμε μια κουβέρτα και το ζεστό φαγητό για να μπορέσουν να ζεσταθούν, όσο αυτό είναι δυνατό. Και εμείς εκτός από το φαγητό βοηθάμε παντού! Δίπλα μας είναι η τέντα που φροντίζουν τα ζωάκια… κι εκεί βοηθάμε. Ακόμη και σε πληροφορίες προσπαθούμε να βοηθήσουμε μιας και υπάρχει μια δυσκολία στην επικοινωνία, πολλοί δεν μιλούν Αγγλικά και παρόλο που υπάρχουν μεταφραστές όλο και κάπου χρειάζεται να βοηθήσουμε.

Μέσα σε όλο αυτό το χαμό το μυαλό μας πάνω από όλα είναι στα παιδιά, προσπαθούμε να υπάρχει ένα «ευχάριστο» κλίμα όταν έρχονται στον πάγκο μας για να τους προσφέρουμε κάτι, να τα κάνουμε έστω και για ένα λεπτό να ξεχαστούν (τα γλυφιτζούρια που έχουμε κάνουν καλή δουλειά!), αλλά τα μάτια των γερόντων είναι διαφορετικά.. έχουν πόνο, πολλοί ντρέπονται να απλώσουν το χέρι να πάρουν οτιδήποτε.

Σήμερα ξανά πήγαμε στα σύνορα, εκεί η Μαρία γνώρισε μια μικρή 12 χρονών (όσο είναι το παιδί της). Ήταν εκεί με τη μητέρα της, τη θεία της και τα ξαδέλφια της, περάσαν τα σύνορα μαζί για να κατευθυνθούν στο Βουκουρέστι. Έκανε της Μαρίας μια μεγάλη αγκαλιά, μόλις την είδε που της χαμογελούσε και το μόνο που της έλεγε είναι πως θέλει να τελειώσει όλο αυτό και να γυρίσει σπίτι της με τον μπαμπά της και τα ζωάκια της.

Στιγμές που θα μείνουν βαθιά μέσα μας…

Σας ευχαριστούμε και πάλι για την στήριξη σας και τα θετικά σας μηνύματα.

Αποστολή ομάδας στήριξης στα σύνορα Ρουμανίας -Ουκρανίας

Ένα ταξίδι προσφοράς ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες από την ομάδα του The Love Van.

Τα δυσάρεστα γεγονότα του πολέμου δεν θα μπορούσαν να μας αφήσουν αδιάφορους… Έτσι μετά από σκέψη και έχοντας στο πλευρό μας όλους εσάς, πήραμε την απόφαση να ταξιδέψει το βαν μας κοντά στα σύνορα Ρουμανίας – Ουκρανίας και συγκεκριμένα σε μια μικρή πόλη, την Isaccea που ανήκει στην κομητεία Tulcea, όπου καθημερινά περνούν γύρω στις 2000 άνθρωποι, αναζητώντας την ασφάλεια.

Τα πρώτα 3 μέλη της ομάδας μας, η Μαρία, ο Σπύρος και ο Στέφανος, μετά από ταξίδι δύο ημέρων έφτασαν χτες το βράδυ στην Isaccea, με στόχος να μείνουν εκεί και να προσφέρουν φαγητό αλλά και να βοηθήσουν όπου υπάρχει ανάγκη. Εντός των ημερών άλλοι 3 εθελοντές θα φτάσουν στο camp για να ενισχύσουν την προσπάθεια μας.

Αν θέλετε και σεις να βοηθήσετε να παραμείνουμε για όσο μας χρειάζονται, μπορείτε να προσφέρετε στον παρακάτω λογαριασμό, με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσουμε να έχουμε πρώτες ύλες. 

Alpha Bank – GR97 0140 1630 1630 0200 2010 421 – Δικαιούχος Travel Bare

Τα παιδιά θα μας μεταφέρουν το κλίμα που βιώνουν εκεί και θα το μοιραζόμαστε μαζί σας μέσα από τις σελίδες μας και το site μας, μαζί με φωτογραφικό υλικό.

Τρίτη 15 Μαρτίου:

Το βράδυ της Δευτέρας φτάσαμε αισίως στην πόλη Isaccea και βρήκαμε τους ντόπιους εθελοντές, οι όποιοι με μεγάλη χαρά μας υποδέχθηκαν και μας πήγαν στον χώρο που θα μπορούμε να ξεκουραζόμαστε και να έχουμε τα λιγοστά πράγματα μας. Η κούραση μας ήταν μεγάλη και πέσαμε κατευθείαν για ύπνο.

Σήμερα το πρωί συναντηθήκαμε με τους «υπεύθυνους» συντονισμού και ενημερωθήκαμε για την όλη  κατάσταση που επικρατεί στο σημείο και για το πως λειτουργούν μέσα στο camp. Αμέσως μετά αρχίσαμε να οργανωνόμαστε και βάλαμε μπρος την κατσαρόλα μας. Παράλληλα όλη την ημέρα εκτός από το μαγείρεμα προσφέραμε βοήθεια όπου χρειαζόταν. Σε νερά, ρούχα και ότι άλλο προέκυπτε. 

Η αλήθεια είναι πως το σοκ της πρώτης ημέρας ήταν αρκετά μεγάλο. Να βλέπεις μανάδες με μικρά παιδιά κατά κύριο λόγο, με μια βαλίτσα στο χέρι, στην καλύτερη περίπτωση να περιμένουν ώρες ατελείωτες να φύγει κάποιο από τα λεωφορεία με κατεύθυνση το Βουκουρέστι, μιας και το σημείο το όποιο βρισκόμαστε είναι ένα μέρος μετάβασης.

Ευτυχώς το camp είναι αρκετά οργανωμένο, έχοντας σημεία συλλογής ρουχισμού, μέρος για να απασχολούνται τα παιδιά και να ξεχνιούνται όσο αυτό είναι εφικτό και γενικά παρέχει σε αυτούς τους ανθρώπους όσο το δυνατόν περισσότερα.

Το ζεστό φαγητό μας ήταν μια ευχάριστη νότα σε αυτή την πολύωρη αναμονή τους και αυτό μας έδωσε μεγάλη χαρά! Από το μεσημέρι μέχρι τώρα μπορέσαμε και μοιράσαμε πάνω από 200 μερίδες και στα μικρούλια από ένα γλυφιτζούρι που είχαμε φέρει μαζί μας από την Αθήνα . Το ευχαριστώ τους και ένα μικρό χαμόγελο που μας χάρισαν, μας έδωσαν να καταλάβουμε πως δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πουθενά αλλού τη δεδομένη στιγμή. 

Σας ευχαριστούμε όλους για τις ευχές σας, τις σκέψεις σας και την πολύτιμη βοήθεια σας!