Η καθημερινότητα δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις ανατροπές της, όμορφες ή άσχημες. Η ομάδα μας δημιουργήθηκε για να μπορεί να προσφέρει το περισσότερο δυνατό ώστε αυτό το άσχημο να το κάνει έστω και λίγο πιο όμορφο.
Πριν από λίγες ήμερες ολοκληρώθηκε η αποστολή μας στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας έπειτα από 34 ημέρες. Η απόφαση να σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους πάρθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη και χάρη στους εθελοντές μας αλλά και στην δική σας άμεση ανταπόκριση μέσα σε μια εβδομάδα, οργανώθηκε το ταξίδι.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Ανδριάννα (υπεύθυνη του camp) στην Ρουμανία για την καθοδήγηση και την υποστήριξη της.
Επίσης ευχαριστούμε τους…
ΑΦΟΙ Μεταξά
@avinoil.greece
@kfc_gr
@attikilesxi4x4
@etcoutdoor.gr
@jumpoutgr
Mud nomads atv club Greece
@monastiraki_social_kitchen Βαγγέλης Ριζος (συνεργείο αυτοκινήτων)
@printshirt2008
@groupama_asfalistiki
@dim-tires (Ελαστικά Δημητρακόπουλος )
Για την πολύτιμη προσφορά τους.
Για ακόμη μια φόρα μέσα από την καρδιά μας ευχαριστούμε τον κάθε ένα από εσάς ξεχωριστά που είστε στο πλευρό μας και στηρίζετε με όποιο τρόπο μπορείτε τις δράσεις μας.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, έτσι κλείνουμε αυτό το κείμενο και αφήνουμε τον Σπύρο, επικεφαλής της αποστολής μας να μοιραστεί μαζί σας τις σκέψεις του. Από όλη την ομάδα του The Love Van, ευχαριστούμε.
16 Απριλίου 2022
Πάνε δυο μέρες από όταν η αποστολή μας γύρισε στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί εικόνες, ιστορίες, συναισθήματα σκέψεις. Η κούραση μετά από 34 μέρες αποστολή στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας και το ταξίδι επιστροφής με το van μας είναι μεγάλη. Μεγαλύτερη όμως είναι η ευγνωμοσύνη μας για όλες αυτές τις στιγμές, για όλους αυτούς τους ανθρώπους (εθελοντές, πρόσφυγες, εργαζόμενους μη κερδοσκοπικών οργανισμών, ένστολο προσωπικό των συνόρων,…Φίλων!) τους όποιους αξιωθήκαμε να συναντήσουμε και να συναναστραφούμε.
Εν μέσω αφιλόξενων καιρικών συνθηκών με πολλές εναλλαγές από -18°C με χιόνι σε +25°C με ήλιο και βροχή και χαλάζι, καταφέραμε να κάνουμε την φούσκα μας ένα φιλόξενο χώρο, έτοιμο να υποδεχτεί με φρέσκο, ζεστό φαγητό όποιον το είχε ανάγκη, και με μότο μας: “εδώ τρώμε όλοι” πρόσφυγες, εθελοντές, προσωπικό των συνόρων. Όλοι αγάπησαν το “φαγητό των Ελλήνων” στο “the Greek restaurant” όπως το αποκαλούσαν κι εμείς αγαπήσαμε κι εκτιμήσαμε το καλωσόρισμα τους και αμέσως το δείξαμε με την αγκαλιά μας.
Αργά ή γρήγορα στο camp προστέθηκε και η πινελιά μας και η υποδοχή των προσφυγών πήρε τον χαρακτήρα μας και αποτέλεσε οικογενειακή υπόθεση. Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ενέπνευσε πολλούς εθελοντές να δώσουν τον εαυτό τους και να τον ξεπεράσουν. 400 μερίδες κατά μέσον όρο και 3 διαφορετικά φαγητά ήταν εκεί κάθε μέρα για να διατεθούν στους ανθρώπους που κατεύθαναν από την απέναντι όχθη (Ουκρανία). Εμείς μοιραζόμασταν ένα πιάτο ζεστό φαγητό και εκείνοι μοιράζονταν την ιστορία τους σε κρύο ή ζεστή και πιστέψτε με δεν ήταν λίγες αυτές που έφθασαν στα αυτιά μας. Μάθαμε να επικοινωνούμε στην γλώσσα τους και πολύ περισσότερο χωρίς λέξεις αλλά με τα μάτια και το χαμόγελο.
Ο τίτλος τους μπορεί να ήταν πρόσφυγες, αλλά η φύση τους ήταν άνθρωποι. Και αυτός ήταν ο λόγος που βρέθηκε η ομάδα του The Love Van εκεί με τις κατσαρόλες μας να καίνε περίπου 15 ώρες την ημέρα από τις 10πμ μέχρι να καταφθάσει και το τελευταίο ferry αργά το ξημέρωμα 2πμ. Δεν είναι τυχαίο που όλες αυτές τις μέρες τρώγαμε από το φαγητό μας, αλλάζαμε συνταγές, γνωρίζαμε τόσο κόσμο, μαγειρεύαμε με διαφορετικά υλικά ενώ πέρασαν και πολλά χέρια, ζευγάρια μάτια ανθρώπων διαφορετικών και ξένων μεταξύ τους κρατώντας το καπάκι πάνω απ’τα καζάνια μας.
Και το φαγητό μας έβγαινε το ίδιο νόστιμο την κάθε μία φορά!
Το ημερολόγιο έγραφε 25η Μαρτίου και εμείς ακόμα εκεί με το χαμόγελο και την σημαία να κρέμεται ελληνική. Με ρώταγαν αν έχω λείψει απ’ το λιμάνι κι αν έχω πάρει ρεπό καμία μέρα. “Εδώ γίνεται χαμός από κόσμο, τα καταφέρνεις;” Και τους απαντούσα ότι…”τρώω από το φαγητό μας, δεν λείπει η Αγάπη. Δεν βλέπω χρώματα, έχω αχρωματοψία. Με χαιρετάνε σε γλώσσες που δεν ξέρω και μ’ αρέσει”.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αντριάνα την συνεθελόντρια μας από την Ρουμανία και το team της NGO Centras για την αμέριστη και συνεχή αρωγή στο έργο μας. Στον Στέφανο μου, στη Μαρία μου, στην Ελένη, στον Τάκη, στη Χαρά, στην Ρούλα, στον Γιώργο Μ., στην Εύα, στην Αλεξάνδρα, στον Ερμή, στον Αχιλλέα, στον Γιώργο Θ., στη Νανά, στη Μυρτώ, στη Μαρία Φ., στην Ευγενία, στην Αμάντα, στην Μαριάννα, στον Γιάννη, στην Κατερίνα Κ., στη Χριστίνα, στην Κατερίνα Σ. και σε όλους οι οποίοι προσέφεραν από μακριά, όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας και είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία για να μπορέσει να συνεχιστεί η αποστολή μας.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του The Love Van στην Αθήνα αλλά και βάση μας, η οποία διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία την αποστολή μας στα παρασκήνια, Λευτέρη, Ιωάννα, Νατάσα μας, σας ευχαριστώ πολύ για την συνεχή στήριξη και υποστήριξη.
Πάνε δυο μέρες από όταν η αποστολή μας γύρισε στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί εικόνες, ιστορίες, συναισθήματα σκέψεις. Ανέβηκα στα σύνορα οπλισμένος με την περίσσεια Αγάπης που είχα από το σπίτι μου και την καθημερινότητα μου. Προσηλωμένος στον στόχο κατάφερα να την μοιράσω με σεβασμό και χωρίς διάκριση όπου χρειάστηκε, ξέροντας πως όταν γυρίσω θα την αναπληρώσω.
Επίσης κρατάω πως η αλληλεγγύη και ένα πιάτο ζεστό φαγητό κινητοποιεί και ενώνει.
Με λίγη Αγάπη και 4 ρόδες, πας παντού!
Δικός σας
ΣπύρΤος
🎤
Υ.Γ. Αυτά για τώρα, εδώ αφήνω κι ας μην σας αφορούν, κρατώ μερικά και για μένα κι ας ποτέ μην ακουστούν. Ευχαριστώ την οικογένεια μου και όσους δεν με γνώριζαν και πίστεψαν στο έργο μας. Γιατί ήταν έργο και υπόθεση…όλων ΜΑΣ!
Comments